Zaburzenia odżywiania i zaburzenia depresyjne to jedne z najpoważniejszych problemów zdrowotnych współczesnego społeczeństwa, które znacząco wpływają na funkcjonowanie jednostki w wymiarze fizycznym, psychicznym i społecznym. Badania epidemiologiczne wskazują, że obie grupy zaburzeń często współwystępują, tworząc złożony obraz kliniczny, w którym symptomy psychiczne i somatyczne wzajemnie się nasilają, utrudniając diagnostykę oraz leczenie.

Zaburzenia odżywiania o depresja są ze sobą ściśle powiązane, a objawy jednego z tych schorzeń mogą nasilać objawy drugiego i prowadzić do utrwalania się destrukcyjnych wzorców zachowań i pogorszenia stanu zdrowia. Mechanizm ten przypomina błędne koło, w którym czynniki fizyczne i psychiczne wzajemnie się wzmacniają.

Niedobory żywieniowe oraz skrajne restrykcje kaloryczne, często obserwowane u osób z anoreksją czy bulimią, mogą prowadzić do zaburzeń gospodarki neuroprzekaźników, w tym serotoniny i dopaminy. Neuroprzekaźniki te odgrywają kluczową rolę w regulacji nastroju, motywacji oraz funkcji poznawczych. Ich zaburzona równowaga często skutkuje nasileni9em objawów depresyjnych, takich jak anhedonia, spadek motywacji czy pogorszenie samooceny.

Z kolei depresja prowadzi do utraty energii, negatywnego obrazu siebie oraz trudności w radzeniu sobie w emocjami, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia lub pogłębienia problemów z odżywianiem. Traktowanie jedzenia jako mechanizmu radzenia sobie ze stresem sprzyja epizodom kompulsywnego objadania się lub przeciwnie- skutkuje epizodom skrajnymi restrykcjami i utratą apetytu.

Dlatego tak ważne jest podejście holistyczne do dbania o nasze zdrowie – patrząc na kilka filarów: psychiczny, fizyczny i społeczny. Objadanie się często jest reakcją fizyczną na brak umiejętności radzenia sobie z emocjami, co poprzez złej wykończającej diecie. W konsekwencji może skończyć się stanami depresyjnymi.

Zapraszamy na Konsultacje z Naszym Psychodietetykiem 🙂